Geschichtstafeln

Altes Bahnhofsviertel

Montenau

Wohl kaum eine Entscheidung hat das Leben in der kleinen Eifelortschaft Montenau so sehr beflügelt, wie die Option, die Eisenbahnverbindung von Sankt Vith nach Weismes durch unsere Doppelortschaft zu verlegen und in Montenau einen Bahnhof zu errichten. Montenau erwachte nunmehr aus dem Dornröschenschlaf.

1885 wurde mit den Erdbewegungsarbeiten zwischen Sankt Vith und Weismes begonnen.  Im gleichen Jahr sprach sich der Landrat von Frühbuss schließlich für den Bau eines Bahnhofs in Montenau aus.

Am Montag, dem 28. November 1887 standen die Montenauer und Iveldinger dann voller Spannung an der soeben fertiggestellten Bahntrasse und sahen erstmals ein „dampfendes Gespann“ vorbeiziehen.

Nicht wenige Iveldinger und Montenauer fanden fortan bei der Eisenbahn einen Arbeitsplatz. Doch neben den vielen Vorteilen, die man sich von der neuen Strecke versprach, traten für unser Dorf auch nicht zu unterschätzende Nachteile auf: Enteignungen, Verlegung von Wegen, Wiesen und Weiden wurden von den Schienensträngen durchtrennt. Unterm Strich ließ die geschaffene Verbindung mit der Außenwelt Montenau aber aufblühen.

Bei aller großzügigen Planung hatte man offensichtlich den Andrang von Zugreisenden auf die Montenauer Station unterschätzt, denn bereits im Jahr 1907 musste der Wartesaal vergrößert werden. In den Jahren 1898-99 wurden in Montenau 11.483 Fahrkarten ausgegeben, 1913 waren es deren bereits 21.134. Nur zwei Jahre später, 1909 wurde eine zweite Gleisanlage ihrer Bestimmung übergeben.

Der Bahnhof wuchs und wuchs und damit auch die ortsansässige Wirtschaft. Erkennbar waren die günstigen Wirkungen der Eisenbahn vor allem in der Landwirtschaft. Der Bezug von Düngemitteln, Saatgut und Kraftfutter nahm von Jahr zu Jahr zu. Es folgte eine deutliche Vermehrung der Viehbestände. Natürlich erlebten auch die Wirtshäuser einen ungeahnten Zulauf.

Doch nach einer Blütezeit zu Beginn des 20. Jahrhunderts bis zum 1. Weltkrieg und in den zwanziger Jahren, als täglich mehr als 100 Züge Montenau passierten, begann in den dreißiger Jahren, nachdem keine Koks- und Erzzüge mehr fuhren, der Abbau von Personal und die Stilllegung des im Jahre 1909 fertiggestellten zweiten Gleises. Nach den Zerstörungen des 2. Weltkrieges wurde der Eisenbahnverkehr zwar wieder aufgenommen, die alte Bedeutung konnte er aber nicht mehr erlangen. Die Eisenbahn wurde 1954 endgültig als Personentransportmittel in Montenau aufgegeben und ersetzt durch eine Autobusverbindung von Sankt Vith über Amel nach Weismes. Am 23. September 1982 befuhr dann der letzte Güterzug die Strecke Weismes-St.Vith. Die Gleise wurden schließlich 1987 abgebaut.

 

Vieux quartier de la gare

Guère aucune décision n'a autant stimulé la vie du petit village de Montenau dans l'Eifel que la possibilité de faire passer la liaison ferroviaire de Saint-Vith à Waimes par notre double localité et d’ériger une gare à Montenau. Dès à présent, Montenau s’éveillait de son profond sommeil.

En 1885 débutent les travaux de terrassement entre Saint-Vith et Waimes. La même année, l'administrateur du district de Frühbuss s'est finalement prononcé en faveur de la construction d'une gare à Montenau.

Le lundi 28 novembre 1887, les habitants de Montenau et d'Iveldingen se tenaient impatiemment près de la ligne de chemin de fer fraichement achevée et ont vu passer pour la première fois un "attelage à vapeur".

Dorénavant, de nombreux habitants d'Iveldingen et de Montenau trouvaient un emploi dans les chemins de fer. Mais à côté des nombreux avantages que l'on attendait de la nouvelle ligne ferroviaire, il y avait aussi des inconvénients à ne pas sous-estimer pour notre village: expropriations, le déplacement de chemins, des prairies et pâturages ont été coupés par les voies ferrées. Mais au bout du compte, cette nouvelle connexion avec le monde extérieur a permis à Montenau de s'épanouir.

Malgré une planification généreuse, la ruée des voyageurs vers la gare de Montenau avait manifestement été sous-estimée, car dès 1907, la salle d'attente a dû être agrandie. Dans les années 1898-99, 11.483 billets ont été émis à Montenau, mais en 1913 il y en avait déjà 21.134. Deux ans seulement après l'agrandissement de la salle d'attente, c'est-à-dire en 1909, une deuxième voie a été inaugurée.

La station s'est développée et a grandi, et avec elle l'économie locale. Les effets bénéfiques du chemin de fer ont été particulièrement sensibles dans l'agriculture. L'acquisition d'engrais, de semences et d'aliments concentrés a augmenté d'année en année. Cette évolution a été suivie d'une augmentation significative du cheptel. Bien évidemment, les auberges ont également connu un afflux inimaginable.

Mais après une période de prospérité au début du 20ème siècle jusqu'à la 1ère guerre mondiale et dans les années 1920, où plus de 100 trains passaient chaque jour à Montenau, dans les années 1930, après que plus aucun train de coke et de minerai n'ait circulé, la réduction du personnel et finalement la fermeture de la deuxième voie, qui avait été achevée en 1909, ont commencé. Après les destructions de la 2ème guerre mondiale, le trafic ferroviaire a repris, mais il n'a pas pu retrouver son ampleur d'antan. En 1954, le chemin de fer a été définitivement abandonné en tant que moyen de transport de passagers à Montenau et remplacé par un service de bus de Saint-Vith à Waimes en passant par Amblève. Le 23 septembre 1982, le dernier train de marchandises a circulé sur la ligne Waimes - St. Vith. Les voies ont finalement été démantelées en 1987.



Oude stationswijk

Bijna geen andere beslissing heeft het leven in het kleine dorpje Montenau, gelegen in de Eifel, zo aangewakkerd als de keuze de spoorwegverbinding van Sankt Vith naar Weismes door het tweelingdorp te verleggen en een treinstation in Montenau te laten bouwen.
Montenau werd als het ware uit haar schoonheidsslaap gewekt.

In 1885 begonnen de werkzaamheden aan het spoor tussen Sankt Vith en Weismes. In hetzelfde jaar besloot de districtsbestuurder van Frühbuss definitief het treinstation in Montenau te bouwen.

Op maandag 28 november 1887 stonden de inwoners van Montenau en Iveldingen opgewonden bij de pas gebouwde spoorlijn en zagen voor het eerst een "stoomploeg" aan hun neus voorbijtrekken.

Vanaf dat moment vonden veel inwoners van het tweelingsdorp Montenau - Iveldingen een baan bij de spoorwegen. Naast de vele voordelen, brachten de spoorwegen ook enkele nadelen met zich mee: onteigeningen, verplaatsing van paden, weiden en weilanden werden door de spoorwegen onderbroken. Maar uiteindelijk heeft deze nieuwe verbinding met de buitenwereld Montenau tot bloei laten komen.

Ondanks de planning werd de toename van treinreizigers naar het station van Montenau onderschat, daardoor moest al in 1907 de ontvangsthal van het station worden vergroot. In 1898 tot 1899 werden in Montenau 11.483 treinkaartjes verkocht. In 1913 waren dat er maar liefst 21.134. Slechts twee jaar na de uitbreiding van de ontvangsthal, werd een tweede spoor in gebruik genomen.

Het station groeide en groeide en daarmede ook de lokale economie. De positieve effecten van de spoorlijn waren vooral in de landbouw duidelijk zichtbaar. De aankoop van mest, zaaigoed en krachtvoer nam van jaar tot jaar toe en hierdoor nam het vee toe. Natuurlijk beleefden de herbergen ook een ongekende positieve toestroom.

Na de bloei van de 20e eeuw tot aan de 1ste Wereldoorlog en in de jaren 1920, toen dagelijks meer dan 100 treinen door Montenau passeerden, was er vanaf de jaren dertig, toen er geen cokes- en ertstreinen meer reden, sprake van personeelsinkrimping en dit resulteerde in de sluiting van het tweede spoor. Na de verwoesting van de 2e Wereldoorlog, werd het spoorwegverkeer weer hervat, maar de bedrijvigheid van vroeger kwam helaas niet meer tot stand. In 1954 werd de spoorweg ten behoeve van personenvervoer in Montenau definitief opgeheven en vervangen door een busverbinding van Sankt Vith via Amel naar Weismes. Op 23 september 1982 reed de laatste goederentrein op de spoorwegen tussen Weismes en St. Vith. De sporen werden uiteindelijk in 1987 afgebroken.